One day, Some day

Akkurat núna er ég rosalega meir og viðkvæm. Ætli það sé ekki bara hluti af þessum rússíbana sem ég kemst ekki úr. Það er nefnilega svo lítið sem þarf til að koma mér úr jafnvægi en á sama tíma er ég mjög fljót að komast aftur á skrið aftur. 

Ég get alveg sagt að ég er búin að eiga marga góða daga en samt svona góða daga sem eitthvað hvílir á mér (erfitt að útskýra þessa tilfinningu). Við fórum til Spánar í viku 13-20. júní í tilefni 50 ára afmæli Rannveigar (konu pabba). Það er langt síðan að þessi ferð var ákveðin og þetta átti að vera fyrsta utanlandsferðin hennar Helenu Sifjar. 

Þessi vika var alveg frábær og einkenndist af bjór, kokteilum, sól og almennri gleði. Það var ekkert stress og við höfðum það bara gott. Við fórum í Terra Mitica sem er eitt stærsta tívolí í Evrópu og eyddum alveg heilum degi þar. Ég fór reyndar ekki í neitt rosalega mörg tæki en þessi garður er algjör snilld, í lok dagsins fórum við í Sirkus sem var rosalega flottur og góður endir á deginum.

Ég get ekki sagt að ég hafi tekið mikinn lit en ég varð rauð og er búin að "skipta um ham" :) Ég brann aðeins á öxlunum sem er ekki alveg það besta. Við vorum líka svoldið heppin og lentum í útsölu í Primark og H&M, hefðum reyndar getað verslað miklu meira en við gerðum ef "nennið" hefði verið til staðar.

EN í gleðini þá verður tómarúmið svo stórt og þessar "hvað ef" og "hvernig" spurningar skutust oft upp í kollinn á mér. Pínu litlir hlutir komu mér aðeins úr jafnvægi og ég var alltaf að hugsa hvernig þetta væri ef Helena hefði verið hjá okkur. Á tímabili fanst mér ég sjá lítil börn allstaðar og ef það voru ekki börn þá voru það óléttar konur. Það eru ekki allir sem skilja hvað ég er að fara með þessu en það verður bara að vera svoleiðis.

Í heildina litið var þetta góð ferð en söknuðurinn var mjög mikill. 

Við fórum svo í ör-útilegu á laugardaginn eftir að við komum heim, ákváðum að viðra tjaldvagninn þegar við fórum í þrítugsafmæli hjá vini Gísla. Við pökkuðum okkur svo saman um leið og við vöknuðum, fórum í smá heimsókn til ömmu og afa á Kvennabrekku og í leiðini fórum við aðeins í kirkjugarðinn þar sem að amma var búin að gróðursetja nokkur lítil blóm hjá leiðinu :). Við brunuðum svo bara heim Það er nefnilega alltaf rosalega gott að komast heim aftur, sama hversu gaman það er í fríinu. Næst á dagskrá er bara vinna og meiri vinna og vonandi ein eða tvær útilegur, sumarið hér fyrir norðan er búið að vera mjög fínt og ég vona að sólin haldi áfram að skína á okkur. 

Ég er kanski búin að skrifa í hringi núna, er svo ringluð og viðkvæm eitthvað.

One day, someday - the day when we are together again, all of this will be one distant memory.

Regnbogar eru í miklu uppáhaldi hjá mér. 

-Sóley