Flashback

Það er grenjandi rigning úti og mikið rok, ég er ein heima og er búin að vera að læra aðeins (ekki nógu mikið samt) En ég fór allt í einu að hugsa til þess að fyrir ca. ári síðan var svipað veður hérna á Akureyri, þann dag var ég kasólétt. Ég fór í skólann og svo beint í meðgöngusund (meðgöngusund var í miklu uppáhaldi hjá mér). Þegar ég var nýkomin ofan í sundlaugina fór rafmagnið af, við kláruðum tímann okkar í myrkrinu og svo þurftum við að fara í ör-sturtu í myrkrinu, það voru bara tvær sturtur sem virkuðu og manni varð svoldið kalt við að bíða eftir því að komast í sturtu.
Eftir að hafa klætt mig í flýti og keyrt heim þá áttaði ég mig á því að ég gæti ekki tekið lyftuna, upp á 8undu hæð btw þannig að ég þurfti að labba upp tröppurnar komin meira en 8 mánuði á leið! Við elduðum svo kvöldmatinn á gashellunum okkar og höfðum það kósý.

Ég elska allar þessar litlu minningar frá meðgönguni minni - sama hversu litlar þær eru.

“Death leaves a heartache that no one can heal but love leaves a memory that no one can steal.”

Akkurat núna eru ljósin búin að hökta aðeins, sjónvarpið lætur skringilega og ég er ein heima. Aðeins of ein held ég. Í dag er líka 15. september sem þýðir að í dag eru 11 mánuðir síðan að Helena Sif fæddist andvana. Það er ótrúlegt að hugsa til þess að í næsta mánuði verði komið heilt ár síðan að lífið tók snögga U-beygju.

Það gerðist reyndar svoldið skrýtið í nótt, í fyrsta skipti í næstum því ár dreymdi mig Helenu Sif ég man ekki nógu mikið en þetta var hálfgerður draumur í draumi og ég var meðvituð um að mig væri að dreyma. Tilfinningin í draumnum var samt svo sterk og góð og ég vona að ég muni fá að upplifa þetta aftur og vonandi mun ég muna meira.

- Sóley

160% vetur

Þá er skólinn kominn í gang og maður er svona að venjast þeirri rútínu, ég stefni á að klára 36 einingar á þessari önn og ætla að vinna aðeins með skólanum. Vonandi get ég lært aðeins þegar ég verð að vinna á kvöldvöktum eða um helgar en það ætti ekki að vera neitt mál að láta þetta ganga upp. Með bjartsýni og skipulagi verður þetta ekkert mál. Eins og er er ég skráð í 40% vinnu en það er ca. önnur hver helgi og kanski 1-2 kvöld í viku.
Skólinn byrjaði á mánudaginn og mér líst bara ágætlega á komandi vetur, það er allt annað að vera í 25 manna hóp í skólanum heldur en 200. Síðasta vika var allavega mjög fljót að líða og bara nokkuð skemmtileg svona alment :)

Ég er búin að vera ein heima núna síðan á fimmtudagsmorgun og það er búið að vera ágætt, er búin að hafa nóg að gera og get ekki kvartað. Ég reyndar tek eftir því núna á sunnudegi að samviskubitið lætur mig ekkert vera en ég veit það sjálf að það hefur engann rétt á sér þar sem ég má skemmta mér og ég má gleyma mér :)

Yfirleitt þegar ég blogga þá líður mér illa og það sést alveg á skrifunum mínum en ástæðan fyrir því er líklegast sú að þörfin fyrir að koma einhverju frá sér er mest þegar að manni líður illa. Ég get alveg sagt með góðri samvisku að góðu dagarnir eru margfalt fleiri en þeir slæmu og þó að sorgin fylgi mér alla daga, hvert sem ég fer þá er ég að læra það betur með hverjum deginum hvernig ég á að lifa með þessum mikla missi og þessu tómarúmi sem er innra með mér.

Nokkrar myndir frá vikuni

Mánudags-nýnema-djamm. pubquis og skemmtilegheit, liðið mitt vann btw :)

Búin á því eftir langann skóladag+vinnu+út að borða
Bjuggum til trommu og regnstaf í skólanum´a föstudaginn :) 

Ég átti ótrúlega skemmtilegt föstudagskvöld með skemmtilegu fólki. 

Retro Stefson tónleikar í skátagilinu í gærkvöld

Það er ótrúlegt hvað hugarfarið hjá manni skiptir miklu máli, ef maður fer inn í daginn jákvæður og glaður þá verður sá dagur yfirleitt góður <3

- Sóley