Flashback

Það er grenjandi rigning úti og mikið rok, ég er ein heima og er búin að vera að læra aðeins (ekki nógu mikið samt) En ég fór allt í einu að hugsa til þess að fyrir ca. ári síðan var svipað veður hérna á Akureyri, þann dag var ég kasólétt. Ég fór í skólann og svo beint í meðgöngusund (meðgöngusund var í miklu uppáhaldi hjá mér). Þegar ég var nýkomin ofan í sundlaugina fór rafmagnið af, við kláruðum tímann okkar í myrkrinu og svo þurftum við að fara í ör-sturtu í myrkrinu, það voru bara tvær sturtur sem virkuðu og manni varð svoldið kalt við að bíða eftir því að komast í sturtu.
Eftir að hafa klætt mig í flýti og keyrt heim þá áttaði ég mig á því að ég gæti ekki tekið lyftuna, upp á 8undu hæð btw þannig að ég þurfti að labba upp tröppurnar komin meira en 8 mánuði á leið! Við elduðum svo kvöldmatinn á gashellunum okkar og höfðum það kósý.

Ég elska allar þessar litlu minningar frá meðgönguni minni - sama hversu litlar þær eru.

“Death leaves a heartache that no one can heal but love leaves a memory that no one can steal.”

Akkurat núna eru ljósin búin að hökta aðeins, sjónvarpið lætur skringilega og ég er ein heima. Aðeins of ein held ég. Í dag er líka 15. september sem þýðir að í dag eru 11 mánuðir síðan að Helena Sif fæddist andvana. Það er ótrúlegt að hugsa til þess að í næsta mánuði verði komið heilt ár síðan að lífið tók snögga U-beygju.

Það gerðist reyndar svoldið skrýtið í nótt, í fyrsta skipti í næstum því ár dreymdi mig Helenu Sif ég man ekki nógu mikið en þetta var hálfgerður draumur í draumi og ég var meðvituð um að mig væri að dreyma. Tilfinningin í draumnum var samt svo sterk og góð og ég vona að ég muni fá að upplifa þetta aftur og vonandi mun ég muna meira.

- Sóley